domingo, 30 de septiembre de 2007

Mas sobre Kathmandu

Hablar de Kathmandu para mi ahora mismo es hablar de Colo, una chica espanyola que conocimos gracias a Sandra y Jordi (a quienes conoci en Darjeeling). Colo es un cielo de ninya que lleva varios anyos viviendo por Asia y cinco meses en Katmandu y quien nos ha servido de guia, consejera, companyera y ahora amiga y que nos ha ayudado a entender un poco mas Asia y este pais (e India, naturalmente).

Ahora en kathmandu formamo un grupo extranyo... Rosa (Jaen), Nico (Argentina) y yo que vamos haciendo ruta juntitos... Rosa llego un poco mas tarde aqui junto a dos polacos que estaban con nosotros en Calcuta. Nosotros nos hemos juntado con Colo y con otros dos chicos (uno vasco y otro Portugues) que estan organizando un trekking por estas montanyas (que aun no he visto mas que en postal y de muy muy lejos). De todas maneras manyana ya nos separamos y vamos para Pokhara dejando aqui a Colo y los chicos.

Llevo unos tres dias en Kathmandu y tampoco puedo hablar mucho de este sitio, la verdad es que es tremendamente turistico, al menos la zona de Thamel que es la zona de los hoteles, las tiendas (llena de ropa super chula de invierno que no he visto en otros sitios de la India, como de duendecito y trancera que no se donde voy a meter ya que aun me quedan tres semanas y la mochila ya va petada), y turistas por todas partes. El turismo aqui es bastante diferente al de India en algunos aspectos, gente de mas edades, menos mochileros y gente con pinta de tener pasta que vienen a hacer un trekking (son bastante caros) aqui he visto a mas familias y algun que otro ninyo. Los israelitas, como en el resto de la India... tambien abundan, me pregunto si quedara alguno en israel... (avisar a los palestinos que pueden atacar ahora sin problemas que estan todos aqui!!!) por cierto, es acojonante la mala fama que tienen por todas partes, me han comentado que incluso hay hoteles donde se les tiene vetada la entrada.
Tambien hay restaurantes muy chulos tipo chill out y la comida sigue siendo deliciosa para mi aunque esta zona esta muy occidentalizada y hay mas carne por todas partes, discotecas, bares nocturnos y todo bien preparadito para que el turista se gaste los cuartos. Ah! como curiosidad dire que la cerveza de la que he visto mas anuncios en todo Nepal es San Miguel, jejeje, en India normalmente siempre se bebe Kingfisher y en ambos paises las botellas de cerveza que te sirven son de mas me medio litro (seiscientos y pico, creo), menos mal que a mi no me gusta la cerveza!!!!
Aqui en esta zona de Nepal las calles estan mas limpitas que en India y se ve menos (que no ningun) pediguenyo, aunque las calles y las aceras estan tambien llenas de socabones. Lo que si que hay y mucho es gente que te vende hachis en cada esquina (pesados!! que yo no fumo!!!) y lo que mas me cuesta de todo... ninyos adolescentes y pre-adolescentes (incluso muy pequenyos) pidiendo por la calle y esnifando pegamento... se me hace duro verles tan sucios con la bolsa de plastico, fumando... y algunos tendran incluso seis siete anyos o puede que menos , a diferencia de India dicen que en Nepal si hay mas robos y que estos ninyos son un peligro, ya que llegan a organizarse y todo... a mi solo me dan una pena que no os podeis ni imaginar.
Por otro lado tambien se aprovechan bien del turismo para sacar pasta, para ir a un a plaza que hay super bonita (no recuerdo el nombre) se tiene que pagar, e incluso para ir a visitar algun pueblo (Mustang es un pueblo que esta al norte y creo que son 100 dolares al dia o una burrada parecido, que no recuerdo bien) se tiene que pagar y muchos otros pueblos que tampoco recuerdo ahora el nombre, y estoy hablando de sitios publicos!! donde vive gente y hay hoteles y de todo, pero eso tambien pasa con otros paises... yo desconocia que para visitar Bhutan se tiene que pagar 200 dolares !!!por dia!!!! peazo visa, y que desde Nepal no se puede pasar a China (se puede pasar pagando una pasta y yendo un grupo organizado) al parecer es por todo el tema del Tibet, que esta caldeadito... Pero en general








Las fotos que vienen a continuacion pertenecen a un orfanato donde Colo intenta colaborar de forma no oficial como intermediaria entre los ninyos y los padres adoptivos de estos. Esta en Patan (sitio con una plaza de donde son algunas de las fotos de arriba) y cuando he llegado se me ha partido en corazon en dos como no me ha pasado nunca en India... y mira que pobreza y desigualdades he visto todas las que he querido y mas... pero incluso colaborando como voluntaria en Calcuta no me he sentido asi.
Cuando hemos llegado lo primero que hemos notado es que los ninyos olian mal (a falta de higiene, a que no les habian banyado en meses), y muchos de ellos (por no decir la mayoria) tenian la piel fatal con problemas que se veian a distancia, unas caritas que daban mogollon de penita, sus ropas super sucias...
Uno de los ninyos (el que aparece junto a mi) se me ha agarrado nada mas llegar y ha sido una sensacion super extranya... me abrazaba con una ternura, mirandome con esos ojitos (el ninyito tan guapo de jersey de rayas), aun puede sentir su cuerpecito en el mio... juer... que mal rato he pasado... se me partia el alma en mil pedacitos. Queria correr y llevarmelo lejos, a el y a todos.
Y sabeis lo peor de todo?? Muchos de estos ninyos, ya estan adoptados!!! algunos por padres espanyoles que esperan que este pais corrupto y su maldita burocracia les permita ir a recogerlos y llevarlos a Espanya...
Y mientras, la impresion que me he llevado es que estan fatal atendidos (yo he estado solo media hora o una cosa asi... pero con ver su suciedad y su piel no me quiero imaginar mas... aunque ojala, ojala por Dios,que este totalmente equivocada) y Colo sea una exagerada y yo me monto pelis sola y no se de que conyo hablo (como es habitual en mi). No me puedo creer que haya personas que puedan hacer dinero siendo tan corruptos y que no les importe minimamente el bienestar de estos ninyo... y encima debemos de pensar que son afortunados... que estan en un centro y que algunos ya estan adoptados y que otros lo estaran, pero juer... Esta es la etapa mas importante de su desarrollo y...
Hoy cuando he tenido a ese ninyo abrazado a mi creo que he tenido mi peor momento en India en estos mas de dos meses.






1 comentario:

Anónimo dijo...

T'estimo, per que mantens amb els records una relació d’íntima llunyania, d’amor i anyorança i saps que existeix, en el meu cor, un món més sentimental, ple de jardins i de columnes al que pertanys.

Per que has sofert la insolència de les veritats falses però no t'és difícil acceptar les veritats que neixen sense la tremolor d’una mentida, embolcallades només d’un atreviment tímid que desapareix, moments després d'existir.

Per que pots fer que es commogui la Terra en mig d’una abraçada i perceps que la copa de cristall que es posa bocavall sobre una taula guarda un temps d’or retingut.

Per que la vida és suficient per justificar-te i quan et convoquin a declarar els teus actes, encara que només t’escolti una cadira buida, será ferma la teva veu, no pel que la mort et pugui prometre sino per tot allò que no et treurà mai.